W sezonie 1982/83 drużyna żeńska „Stali” grała w lidze regionalnej obejmującej województwa: bialskopodlaskie, chełmskie, kieleckie, lubelskie, radomskie, siedleckie, tarnobrzeskie i zamojskie. Kraśnicki klub reprezentowały: Anna Węgiel, Beata Krawczyk, Magdalena Pawłowska, Dorota Mróz, Katarzyna Organiściak, Anna Kulik, Joanna lgras, Dorota Sondej, Ewa Dębicka, Beata Szłapa, Bożena Duda, Marzena Szafranowska, Krystyna Socha, Dorota Sondej. W części zasadniczej rozgrywek kraśniczanki rywalizowały z: „Lechią” Kielce, „Stalą” II Nowa Dęba, „Siarką” II Tarnobrzeg, SKS Staszów i „Orlętami” Dęblin. Zajęły IV miejsce w grupie, co wykluczało ich udział w kolejnej fazie rywalizacji z trójką zespołów drugiej grupy ligi regionalnej.

Przeciwniczkami siatkarek „Stali” w sezonie 1983/84 były zawodniczki: AZS Lublin, „Stali” II Nowa Dęba, „Siarki” II Tarnobrzeg, „Sygnału” Lublin. W drużynie z Kraśnika grały: Beata Krawczyk, Anna Węgiel, Renata Miękina, Magdalena Pawłowska, Bożena Duda, Joanna lgras, Anna Kulik, Katarzyna Organiściak, Dorota Mróz, Beata Szłapa, Dorota Sondej, Renata Szewc, Ewa Dębicka. Dziewczęta zajęły III miejsce w pierwszej fazie rywalizacji, gromadząc 12 punktów. Wyprzedziły je siatkarki z Nowej Dęby (13 pkt.) i akademiczki (15 pkt.). W dalszej części sezonu grały w grupie walczącej o miejsca 7-12, co oceniano jako jeden ze słabszych sezonów ostatnich dekad. Duży sukces odniosły natomiast juniorki starsze, zdobyły mistrzostwo ligi regionalnej w swojej kategorii wiekowej, w której rywalizowały z: AZS Biała Podlaska, MKS Siedlce, MKS Lublin, MKS Świdnik. Kraśniczanki grały w składzie: Beata Krawczyk, Anna Węgiel, Renata Miękina, Magdalena Pawłowska, Bożena Duda, Joanna lgras, Anna Kulik, Katarzyna Organiściak, Dorota Mróz, Beata Szłapa, Dorota Sondej. Na turnieju finałowym Mistrzostw Polski, odbywającym się w Puławach, podopieczne Bonifacego Michałowskiego przegrały 3:2 z „Tarnowią” Tarnów, 3:0 z „Sarmatą” Warszawa i 3:1 z „Ravią” Rawa Mazowiecka. Beata Krawczyk została uznana najlepszą zawodniczką finałów, co przyniosło powołanie do reprezentacji Polski juniorek. Tę utalentowaną zawodniczkę pozyskał spadkowicz z I-ligi, „Radomka”.

W sezonie 1984/85 siatkarki „Stali” znów zajęły III miejsce w lidze regionalnej, w której rywalizowały z: AZS Lublin i „Orlętami” Radom (oba zespoły wyprzedziły kraśniczanki) oraz „Lechią” Kielce, „Siarką” II Tarnobrzeg, „Skórzanymi” Skarżysko Kamienna, „Sygnałem” Lublin, AZS Biała Podlaska. Naukę na UMCS rozpoczęła Anna Węgiel, która w poprzednich sezonach była czołową atakującą. W drużynie grały: Izabella Łyjak, Dorota Gołofit, Małgorzata Herman, Anna Kulik, Bożena Duda, Dorota Mróz, Beata Szłapa, Joanna Igras, Magdalena Pawłowska, Katarzyna Organiściak, Ewa Dębicka, Joanna Żaczek. Łyjak i Herman, to wychowanki klubu, które powróciły do drużyny po ukończeniu studiów na AWF w Białej Podlaskiej. Razem z nimi na uczelni grała Dorota Gołofit, która została żoną siatkarza kraśnickiego klubu, Tadeusza Gołofita i zamieszkała w Kraśniku. Pierwsze dwie nie występowały jednak regularnie. Duże nadzieje związane ze wzmocnieniem młodzieży kraśnickiej trzema doświadczonymi zawodniczkami AZS Biała Podlaska, z którym były blisko awansu do II ligi i odgrywały w nim kluczowe role, szybko się więc rozwiały. W sezonie 1984/85 najczęściej na boisko wybiegały: Dorota Gołofit, Dorota Mróz, Beata Szłapa, Bożena Duda, Anna Kulik, Katarzyna Organiściak, Magdalena Pawłowska, Joanna Igras, Joanna Żaczek.

W kolejnym sezonie w składzie kraśnickiego zespołu, z grona starszych siatkarek pojawiała się już tylko Dorota Gołofit. Zabrakło M. Pawłowskiej, która rozpoczęła studia na AWF w Warszawie. Kadrę tworzyły: Katarzyna Organiściak (kapitan), Anna Kulik, Bożena Duda, Ewa Dębicka, Joanna Żaczek, Beata Szłapa, Joanna Igras, Beata Bańka, Elżbieta Szewc, Agnieszka Jaworska, Anna Pęk, Anna Chmiel, Joanna Tomala. Seniorki zajęły w lidze regionalnej VII miejsce, za: AZS Biała Podlaska, „Orlętami” Radom, AZS Lublin, „Skórzanymi” Skarżysko Kamienna, „Sygnałem” Lublin, „Radomką”. Wyprzedziły natomiast zespoły: „Stal” Nowa Dęba, „Padwa” Zamość, „Siarka” II Tarnobrzeg, „Lechia” Kielce, LZS Skarżysko Kamienna. Także VII miejsce w lidze juniorek zajęły młodsze zawodniczki, wyprzedzone przez drużyny: MKS Świdnik, „Orlęta” Radom”, „Stal” Nowa Dęba, AZS Lublin, „Radomka”, „Siarka”, lepsze okazały się od: „Lechii” Kielce, MKS Siedlce, „Padwy” Zamość, „Sygnału” Lublin, „Prochu” Pionki, „Skórzanych” Skarżysko Kamienna. Młodziczki z Kraśnika zajęły w swojej lidze III miejsce, za: „Sygnałem” i MKS Lublin, przed „Padwą” Zamość i „Opolanką”. Wyżej od seniorek i juniorek uplasowały się młodziczki, w gronie pięciu zespołów zajęły III miejsce, za „Sygnałem” Lublin” i MKS Lublin, przed „Padwą” Zamość” i „Opolanką”.

7 października 1985 r. z funkcji kierownika sekcji siatkówki zrezygnował Wacław Wójcicki. Pełnił ją 33 lata, od zakończenia kariery zawodniczej w kraśnickim klubie. Rezygnacja podyktowana była ignorowaniem oczekiwań kierownictwa sekcji piłki siatkowej przez władze klubu. Sekcja była gorzej traktowana przy rozdziale funduszy, co w konsekwencji doprowadziło do obniżenia poziomu gry drużyn seniorskich kobiet i mężczyzn. Po licznych namowach Wacław Wójcicki powrócił, po roku, do pracy w klubie. Już jednak nie na długo.

W sezonie 1986/87 kraśniczanki występowały w lidze regionalnej, obok: AZS Biała Podlaska, „Orląt” Radom, „Sygnału” Lublin, „Skórzanych” Skarżysko Kamienna, AZS Lublin, „Siarki” II Tarnobrzeg (wymienione zespoły wyprzedziły „Stal”) oraz „Stali” II Nowa Dęba, „Neptuna” Końskie, „Lechii” Kielce, „Padwy” Zamość. Barw klubu broniły: K. Organiściak (kapitan), A. Kulik, B. Duda, J. Żaczek, E. Dębicka, E. Szewc, B. Bańka, J. Tomala, A. Pęk, A. Jaworska, U. Górecka. Odległe, VII, miejsce w tabeli w lidze regionalnej zajęły także juniorki, będąc za: „Orlętami” Radom, „Skórzanymi” Skarżysko Kamienna, „Sygnałem” Lublin, AZS Lublin, „Siarką” Tarnobrzeg, „Radomką”, a przed „Neptunem” Końskie i LZS Skarżysko Kamienna.

W dniach 20-21 stycznia 1985 roku w Trzebnicy k./Wrocławia odbyła się kursokonferencja trenerów siatkarskich drużyn żeńskich. Uczestniczący w niej wieloletni szkoleniowiec żeńskiej drużyny „Stali”, Bonifacy Michałowski, otrzymał tytuł trenera I klasy państwowej. Było to duże wyróżnienie, przyznawane w uznaniu szczególnych zasług dla rozwoju dyscypliny. Niestety w 1987 r. odszedł na emeryturę, wraz z Haliną Wojtanowską, i cenna wiedza nie była już w Kraśniku wykorzystywana. Halina Wojtanowska w swej pracy poświęciła się szkoleniu najmłodszych dziewcząt, które przejmował Bonifacy Michałowski. Lata wspólnej pracy świetnych szkoleniowców, niegdyś także zawodników uprawiających tę piękną dyscyplinę, przyniosły wspaniałe efekty. Brakowało jednak tego najważniejszego – awansu siatkarek „Stali” do II ligi, a może nawet i wyżej. Nie było w tym winy szkoleniowców, brakowało warunków do pracy, a szczególnie hali sportowej z prawdziwego zdarzenia. Jednak zawodniczki, które wyszkolił trenerski duet grały w ligach wyższych. Pod koniec lat 70., do połowy 80., w dwóch najwyższych klasach rozgrywek (pięć w najwyższej: Kania, Malinowska, Zmorczyńska, Suchora, Likos), grało blisko 10 kraśniczanek. Bonifacy Michałowski miał więc moralne prawo powiedzieć, że jego drużyna grała w II lidze, choć w rzeczywistości żadna z kilkunastu prób pod szyldem „Stali” nie powiodła się. W czerwcu 1987 r. oddana została do użytku, długo oczekiwana przez środowisko siatkarskie, hala sportowa przy Technikum Mechanicznym (dziś Zespół Szkół nr 3). Była hala, lecz odeszli z klubu ludzie, którzy świetnie znali i kochali pracę z młodzieżą.

Po odejściu Haliny Wojtanowskiej i Bonifacego Michałowskiego szkolenie drużyn żeńskich powierzono Izabeli Łyjak (seniorki), Katarzynie Organiściak (juniorki młodsze) i Witoldowi Boberowi (młodziczki). Michałowski pełnił społecznie rolę koordynatora. W sezonie 1987/88 klub zgłosił do rozgrywek w ligach regionalnych seniorki i juniorki młodsze. Juniorki nie wygrały żadnego meczu i zakończyły rozgrywki na ostatnim miejscu. W sezonie 1989/90 do rywalizacji zgłoszono już tylko juniorki starsze i młodziczki. Zespół walczył z: AZS Biała Podlaska, „Stalą” Nowa Dęba, „Sygnałem” Lublin, „Skórzanymi” Skarżysko Kamienna, „Radomką”. Pieczę nad zespołem sprawował Witold Bober. W ostatnim okresie działalności szkolenie powierzono byłemu siatkarzowi „Stali”, Witoldowi Błądkowi.

Władze klubu nie widząc perspektyw dla siatkówki, na co nałożyły się problemy finansowe, jesienią 1990 roku podjęły decyzję o zawieszeniu działalności sekcji.

opracował: Mirosław Sznajder

Żródła:

1. Kronika sekcji
2. Archiwalne wydania „Życia FŁT”