Piłkarze zasłużeni dla Kraśnika Fabrycznego

(od 1975 r. dz. Fabryczna Kraśnika)

Fabryczny Klub Sportowy „Stal” Kraśnik powstał w 1948 roku. Podwaliny pod działalność sportową, wówczas jeszcze w przyfabrycznej dzielnicy (od 1 stycznia 1954 roku Kraśnik Fabryczny), dało Koło Sportowe „Metal”, skupiające wyłącznie pasjonatów piłki nożnej. Na jego bazie powołano w 1951 r. Koło Sportowe „Stal”, które w lutym 1957 roku uzyskało osobowość prawną jako Robotniczy Klub Sportowy „Stal”. W bardzo bogatej, 75. letniej historii, w strukturze klubu funkcjonowało kilkanaście sekcji. Klub wychował wielu wybitnych sportowców, wywodzących się z rodzin zamieszkujących w Kraśniku Fabrycznym. Żółto-niebieskie barwy reprezentowało też liczne grono piłkarzy, którzy przyjeżdżali zasilić szeregi silnej, III ligowej drużyny „Stali”. Zasłużonymi piłkarzami, którzy rozsławiali miasto grając w Kraśniku, a także w innych klubach, po wyjeździe z łożyskowego grodu, byli /wręczenie medali nastąpi 22 marca o godzinie 17.00 w CKiP/:

Stanisław Pawłowski

Legendarny napastnik, uznany w plebiscycie „Nowin Kraśnickich” za najlepszego sportowca 50. lecia „Stali”. Występy „Pawła” w kilkunastu sezonach, piękne akcje jakie inicjował i bramki jakie zdobywał, zadecydowały o upamiętnieniu jego nazwiska w Alei Gwiazd Kraśnickiego Sportu.

czytaj: Stanisław Pawłowski – najlepszy sportowiec „Stali”

Ryszard Łysanowicz

W latach 60. podpora defensywy. W zespole z lat 60., który w 1962 roku doszedł do 1/8 PP, cieszył się ogromnym autorytetem. To z nim trenerzy często konsultowali skład, w jakim „Stal” wybiegnie na boisko, dlatego przez kilka sezonów pełnił rolę kapitana.

czytaj: Ryszard Łysanowicz – człowiek z pasją

Jan Błaszkiewicz

Bramkarz, wieloletnia podpora zespołu, który w 1961 r. był bliski awansu do II ligi (obecnie I liga), a rok później doszedł do 1/8 Pucharu Polski.

czytaj: Ludzie kraśnickiego sportu – Jan Błaszkiewicz

Berthold Moritz

Uczestnik PP w 1962 roku, filar drużyny, którą największe w kraju gazety okrzyknęły „czarnym koniem” rozgrywek o puchar. W 1963 roku w pierwszym plebiscycie „Kuriera Lubelskiego”, wyłaniającym 10 Najlepszych Sportowców Lubelszczyzny, zajął wysokie V miejsce. 

czytaj: Bertold Moritz – legendarny pomocnik „Stali”

Marian Kozerski

Napastnik. Obok Pawłowskiego, Łysanowicza, Moritza, Błaszkiewicza bohater z roku 1962, uczestniczył w pięknej batalii „Stali” o PP. Grającego w Kraśniku zawodnika powoływano do kadry Polski, juniorów i młodzieżowej. Po wyjeździe grał w imienniczce z Rzeszowa, rywalizującej w najwyższej klasie rozgrywek. Kilkakrotnie był wtedy powołany do kadry narodowej seniorów.

czytaj: Marian Kozerski – legendarny napastnik „Stali”

Ryszard Dworzecki

Wychowanek „Stali”, przez lata czołowy zawodnik napadu w województwie. Jego atutem była doskonała technika. Po wyjeździe z Kraśnika gwiazda w szeregach znanych piłkarskich marek z Podkarpacia i Lubelszczyzny. Przez dwa sezony występował w imienniczce z Mielca, u boku Laty i Kasperczaka.

czytaj: Ryszard Dworzecki – czołowy napastnik Lubelszczyzny

Wiesław Pop

Prawy obrońca. Oprócz dużych umiejętności piłkarskich wyróżniała go ogromna waleczność. Grał w „Stali” na przełomie lat 60. i 70., w zespole rywalizującym w bardzo silnej III lidze centralnej. Po wyjeździe z Kraśnika występował na trzecim i drugim poziomie rozgrywek krajowych, w zespołach z Podkarpacia, „Karpatach” Krosno, imienniczce z Rzeszowa oraz tamtejszej Resovii, będąc w tych klubach silnym punktem linii obrony. W sezonie 1974/75 zdobył Puchar Polski w barwach rzeszowskiej „Stali” i jesienią 1975 roku miał zaszczyt grać w Pucharze Zdobywców Pucharów. Po tym sezonie „Stal” awansowała do I ligi,

czytaj: Piłkarskie rodziny – Popowie

Janusz Zaprawa

Bramkarz, mający za sobą w wieku juniora, jako zawodnik „Startu” Krasnystaw, powołanie do reprezentacji Polski juniorów. W barwach „Stali” występował pod koniec lat 60. i w 70., w zespołach uznawanych za najsilniejsze w historii kraśnickiego klubu, rywalizujących w III lidze centralnej, a od 1973 w międzywojewódzkiej i wojewódzkiej. Golkiperem w kadrze pierwszej drużyny pozostawał nieprzerwanie przez 10 lat.

Jerzy Krysteli

Bramkarz, który po udanym okresie gry w III ligowej „Stali” przeszedł do Granatu Skarżysko, a po roku do „Radomiaka”, gdzie grał w II lidze, stanowiąc silny punkt zespołu. Po latach występów na drugim poziomie rozgrywek krajowych wyemigrował do USA, gdzie przez długie lata pozostawał aktywny sportowo i osiągał duże sukcesy reprezentując zespoły polonijne.   

czytaj: Jerzy Krysteli – nieprzerwana kariera sportowa

Jerzy Pulikowski (junior)

Napastnik. Karierę w silnym III ligowym zespole „Stali” rozpoczął jako junior. Przez parę sezonów zachwycał kraśnickich kibiców pięknymi bramkami i był przez nich kochany za przebojowość. Skuteczny napastnik został z Kraśnika „zabrany” do II ligowego „Motoru”. W Lublinie także podziwiany za dużą skuteczność strzelecką. Karierę kontynuował w warszawskiej „Gwardii”, grając z nią w II i I lidze,      

czytaj: Piłkarskie rodziny – Pulikowscy

Zbigniew Golda

Napastnik. W kadrze III ligowej „Stali” znalazł się jako 16 latek. W 1969 r. uczestniczył z reprezentacją województwa w turnieju w Viareggio (Włochy, Toskania) – największym młodzieżowym turnieju piłkarskim na świecie. Przez wiele lat filar napadu „Stali”. W sezonie 1970/71 przebywał w Mielcu, gdzie grał w zespole tamtejszej „Stali” m.in. z Grzegorzem Lato i Henrykiem Kasperczakiem. Sprawy rodzinne zadecydowały, że zrezygnował z wielkiej kariery, powrócił do rodzinnego miasta i swoją grą czarował kraśniczan.  

czytaj: Ludzie sportu – Zbigniew Golda

Marek Leśniewski

Pomocnik. Dyrygent gry w środku pola. Szczupły, zwrotny posiadał doskonałą technikę, miał świetny przegląd sytuacji na boisku. Był ogromnym piłkarskim talentem, jako trampkarz trenował już z juniorami, a jako 16 latek zadebiutował w III lidze centralnej. Z kolegami ze swojego rocznika zdobył w 1972 roku tytuł wicemistrza Polski juniorów. Kilka tygodni wcześniej grał w kadrze narodowej juniorów, która odniosła jeden z największych sukcesów w polskiej piłce nożnej. Reprezentacja Polski wywalczyła w maju brązowy medal w imprezie uznawanej za ME juniorów. W zespole najlepiej wypadli dwaj gracze z Lubelszczyzny, kraśniczanin i Władysław Żmuda z „Motoru”, późniejsza gwiazda kadry K. Górskiego. O Leśniewskiego zaczęły zabiegać kluby z wyższych lig. Zły wybór spowodował, że jego talent nie rozwinął się tak, jak prognozowano. W najlepszych latach kariery grał w II lidze, w białostockiej „Jagiellonii”.

czytaj: Piłkarskie rodziny – Leśniewscy

Andrzej Pop

Cechowała go szybkość i zwinność, a przede wszystkim ogromna intuicja, dlatego był napastnikiem bramkostrzelnym. Największym sukcesem Andrzeja Popa w barwach „Stali” Kraśnik było zdobycie srebrnego medalu mistrzostw Polski juniorów, w 1972 r. Przez kilka kolejnych sezonów reprezentował barwy „Stali” i był uznawany za czołowego zawodnika „na trzecim froncie”. W każdym sezonie strzelał dużo bramek. Po awansie „Motoru” Lublina do II ligi zasilił drużynę stolicy województwa. Przez kilka sezonów był jej liderem. Andrzej Pop dwukrotnie awansował z drużyną z „Koziego Grodu” do I ligi.

czytaj: Piłkarskie rodziny – Popowie

Jacek Bąska

Środkowy obrońca „Stali”, do czego predysponowała go masywna budowa, a zarazem duża zwrotność. W trzecioligowej kraśnickiej obronie stanowił ścianę trudną do pokonania. Z jego umiejętności skorzystała II i III ligowym BKS Bielsko Biała, której linią obrony dyrygował przez wiele lat. Karierę zakończył w „Odrze” Opole.      

Bogusław Oblewski

Wieloletni dyrygent gry trzecioligowej „Stali”, z którą w sezonie 1975/76 był bliski awansu do II ligi. Po wyjeździe z Kraśnika grał w „Legii” Warszawa (zdobył z nią PP), „Lechu Poznań”, z którym zdobył dwukrotnie puchar krajowy i tyle samo MP, a ponadto w „Lechii” Gdańsk. Potem grał w Szwecji i ponownie w Polsce, w „Stomilu” Olsztyn. Jest jednym z najdłużej grających zawodników, występujących w najwyższej klasie rozgrywek, w sumie ok. 230 razy. Jego sukcesy zapewniły mu upamiętnienie w Alei Gwiazd Kraśnickiego Sportu.   

czytaj:   Bogusław Oblewski. Dwie dekady na szczycie rozgrywek.

Janusz Małek

Jeden z najdłużej grających w Polsce piłkarzy, występujących w zespołach rywalizujących w rozgrywkach krajowych. W trakcie blisko 30 lat gry, defensor przez trzy lata występował w najwyższej klasie rozgrywek w poznańskim „Lechu”, z którym zdobył MP i dwukrotnie PP. Po czym przez dekadę grał w II ligowej Polonii  Bytom, z którą awansował do ekstraklasy.     

Mirosław Puźniak

Napastnik występujący w fabrycznym klubie pod koniec lat 70. Jego atutem były doskonały drybling i umiejętność wypracowani sobie dogodnej pozycji strzeleckiej. W każdym sezonie występów w barwach „Stali” zdobywał wiele bramek. Karierę kontynuował na drugim poziomie rozgrywek, w radomskiej „Broni”.

 Waldemar Drozd

Wychowanek „Stali”. Piękne bramki strzelał dla kraśnickiej publiczności, w Dębicy grając w II ligowym „Iglopolu” oraz jako piłkarz świdnickiej „Avii”, występując z nią w III i II lidze. Masywnie zbudowany, będąc w polu karnym doskonale panował nad piłką, zastawiał dostęp do niej obrońcom, uniemożliwiając jej stratę. Dzięki jego nieprzeciętnym umiejętnościom „Stal” po sezonie 1984/85, po siedmiu latach, powróciła do III ligi. Napastnik strzelił w tym sezonie 26 goli.    

Krzysztof Kołosiński

Wychowanek „Stali”, z FKS związany przez 25 lat, z przerwą na odbycie służby wojskowej. Golkiper jest zawodnikiem najdłużej broniącym dostępu do kraśnickiej bramki w 75. letniej historii klubu. Na tej pozycji w zespole seniorów występował przez blisko 20 lat, rozpoczynając piękną karierę jako 16. latek. Do historii klubu, jak również polskiej piłki nożnej, przeszedł także za sprawą wyczynu w sezonie 1984/85, po którym „Stal” powróciła do III ligi. W rundzie rewanżowej Krzysztof Kołosiński zachował czyste konto przez 1156 minut, a w całym sezonie został pokonany jedynie 9 razy.      

Zbigniew Świętek

Szeregi „Stali” zasilił w połowie lat 80., przychodząc z „Sanny” Zaklików. Jednak to w Kraśniku, pod okiem szkoleniowców „Stali”, rozwinął talent, co zaowocowało pozyskaniem piłkarza przez grającą w ekstraklasie „Wisłę” Kraków. Koszulkę z białą gwiazdą zakładał przez cztery sezony, po czym przez kilkanaście grał na boiskach Belgii, w tym także w najwyższej klasie rozgrywek broniąc barw KV Oostende.           

Włodzimierz Bartoś

Filar obrony „Stali” pod koniec lat 80. Kraśnicki klub opuścił w 1992 r. dla gry w „Avii” Świdnik, której barwy bronił  przez siedem sezonów na poziomie II ligi. Bogatą karierę kończył ponownie występując w „Stali”.   

Marcel Kotwica

Wychowanek MUKS Kraśnik, klubu uczniowskiego powstałego przy Szkole Podstawowej nr 5, szkolącego młodych piłkarzy i przez lata zasilającego „Stal” profesjonalnie przygotowanymi do gry zawodnikami. Marcel Kotwica wyjechał z Kraśnika jako junior, kontynuując szkolenie w SMS w Łodzi. Już jako ukształtowany zawodnik przez kilkanaście lat występował na boiskach III, II i I ligowych. W szczytowym okresie kariery grał w znanych piłkarskich markach, „Puszczy” Niepołomice i „Stali” Rzeszów.      

Rafał Król

Wychowanek MUKS, dzielący swoją karierę między „Stal” i lubelski „Motor”. W czerwcu 2023 roku drużyna z „Koziego Grodu”, po wielu latach, wróciła na drugi szczebel rozgrywek krajowych, a wyróżniającym się piłkarzem, budowniczym tego sukcesu był Rafał Król. Lubelskie media mówiły wówczas o nim „Lider na boisku i poza nim. Prawdziwy kapitan”.

Damian Szymański

Najsłynniejszy wychowanek MUKS, mający przetarcie na drodze do pięknej kariery w „Stali”. Debiut w koszulce z orłem na piersi miał w 2014 roku, w reprezentacji U21. W drużynie seniorskiej wystąpił blisko 20 razy. Grał w kilku czołowych klubach Polski i liczących się europejskich. We wszystkich klubach doceniany przez szkoleniowców za ogromy wkład w sukcesy osiągane przez te zespoły.     

czytaj: Damian Szymański – wychowanek Konrada Szmyrgały

opracował: Mirosław Sznajder